Günümüz dünyasında her şey hızla tüketiliyor. Teknoloji gelişiyor, ilişkiler dijitalleşiyor, duygular ise giderek sığlaşıyor. Sevgi artık birkaç emojiye, sadakat ise birkaç çevrim içi mesaja indirgenmiş durumda. Oysa ki, insanı insan yapan değerler; sevgi, saygı, hoşgörü, aşk ve sadakattir. Bu değerlere önem veren insanlar artık azınlıkta kalmış gibi… Ve ne yazık ki, bu değerlere kıymet verenler çoğu zaman kendi egosuna yenik düşenler tarafından göz ardı ediliyor, yok sayılıyor.
Kendi iç dünyamızdaki tatminsizlik, ego ve bencillik yüzünden çoğu zaman bize koşulsuz sevgi sunanları bir kenara itiyoruz. Duygularla değil, hesaplarla yaşamayı marifet sanıyoruz. Ama bilmeliyiz ki, bir kalp sevgisiz çarpıyorsa, o kalp sadece bedensel değil, ruhsal olarak da hastadır. Sevgisizlik; insanı yavaş yavaş çürütür. Saygının olmadığı yerde bağ kalmaz, sadakatin olmadığı yerde güven kurulmaz, hoşgörünün bittiği yerde ise sadece çatışma kalır.
Bir düşünün… Size değer veren, sizin için çabalayan, sizin en karanlık gününüzde bile yanınızda olan birini sadece "egonuz kırılmasın" diye hayatınızdan çıkarıyor musunuz? O zaman kaybeden aslında kim?
Bazen geri dönülmez hataların temelinde küçücük bir gurur, yanlış bir öfke ya da geçici bir üstünlük hissi yatar. Oysa uzun vadede insanın yanında olmasını isteyeceği şey, ne statüdür ne de dış güzellik. İnsan en çok; içten bir sevgiyi, kendine duyulan saygıyı ve yargılanmadan kabul görmeyi ister.
Bu yüzden…
Sevgiye emek veren insanı harcamayın.
Sadık kalanı sınamayın.
Hoşgörüyü haketmeyenle değil, hak edeni kaybetmeyin.
Ve unutmayın:
Bir kalbin içinde sevgi varsa, o kalp yaşar.
Ama sevgisiz bir kalp, sadece atar… yaşamaz.
Kalın sağlıcakla ⚘️