Oyuncuları doğal oynamaya(!) yöneltmek isteyen yönetmenleri izlemişsinizdir filmlerin kamera arkası videolarından. Yönetmenler sever böyle şeyleri... Hatta kendi oyunculuklarını(!) öylesine sergileme tutkusuna kapılanları vardır ki; sanki oyuncu, oyunculuk konusunda hiçbir şey bilmiyor! Sanki o bir oyunculuk okulundan gelmiyor! Oyuncuların, böylesi fütursuzluklar karşısında ses çıkarmazken, dinliyormuş gibi yaparken, herhangi bir nedenle bu durumu idare etmek için “durumu idare eden kişiyi oynadığını” pek az yönetmen fark edebilir. Oyuncu oynar, oynamalıdır da. İstenilen “hayatın içindeki bir taksi şoförünün işini yaparken bulunduğu doğal taksi şoförü hali” ise, oyuncu onu oynayarak ortaya koyabilir.
Hollywood’un İtalyan asıllı oyuncusu Robert De Niro, doğal haldeki taksi şoförünü ya da daha başka baskın karakteri “ancak oynayarak” ortaya çıkaran aktörlerden biridir. Onun hem yapımcılar, hem yönetmenler, hem de izleyici tarafından böylesine benimsenmesinin nedeni, hiç kuşkusuz ki, olması istenilen karaktere bürünmek için ustaca “oynamasıdır.”
Robert De Niro, tüm bir sinema tarihinin çok önemli filmleri arasında bulunan ünlü The Godfather filminde Vito Corleone (Vito Andolini) karakterinin gençliğini canlandırırken oynar. Rol yapar. Bu mafya babası karakterin yaşlı halini Marlon Brando nasıl oynayacaksa, bunu öyle oynayarak ortaya çıkartır. Vietnam’da verdiği ölüm-kalım savaşının etkisi altında yaşama tutunmaya çabalarken ani dönüşümler yaşayan Travis Bickle adlı taksi şoförünü canlandırdığı Taxi Driver adlı filmde taksi şoförünü oynar. Onun doğal halini, karşımızda adeta bir taksi şoförü gördüğümüz tavrını oyunculukla ortaya çıkartır.
Vietnam’da ölmeyi becerememiş, geceleri taksi şoförlüğü yaparken hayatın en kirli, en adaletsiz halleriyle karşılaştığında tepki veren kişiyi canlandırırken, doğalcı yaklaşımla rol yapar, yaşadığı dünyaya uyum sağlayamadığını gösterirken de yine rol yapar. Bir oyuncuya rol yapma, doğal oyna ne demektir? Doğal oynamak için girdiği mücadeleden rolünü yaparak çıkacaktır. Tüm davranışları doğal, hayattakine benzeyen bir kişiyi rol yaparak ortaya çıkartabilir.
De Niro’nun canlandırdığı o unutulmaz karakterlerden biri de The Mission adlı filmdeki Peter Gabriel’dir. 1750’ler, bir İspanyol din adamı... Nasıl bir karakteri olduğu gibi din adamını bulunduğu o ortamda doğal haliyle gösterecek? Bu din adamı Guarani adlı yerli kabile arasına girip Hristiyanlığı yayarken ne yapar? O din adamını doğal göstermek için doğal oyunculuktan yararlanırken yine rol yapıyor olacaktır. Bütün bunları yapmak için Robert De Niro her kılığa girmesi için gereken oyunculuk elastikiyetine sahiptir.
İtalyan asıllı olduğu daha önce de söylenen Robert De Niro’nun babası İtalyan annesi ise epey karmaşık bir kökten gelmekteydi: İngiliz, Hollandalı, Alman, Fransız. İçine doğduğu aileyi sanatçılar topluluğu diye tanımlamak zor değil. Şair, ressam, heykeltıraş olan baba Robert, aile kurarken kendine eş olarak Virginia Admiral adlı bir ressam tercih etmişti. Kendisi de daha bir çocukken, kendine kitaplardan bir dünya kurmuştu. Broadway’de sahnelenen oyunları da hiç kaçırmıyordu. İlk rolünü de Oz Büyücüsü oyununda aldı. On altı yaşında, Anton Çehov’un Ayı adlı oyununda sahneye çıktı. Böyle bir ortamda yetişen bir çocuk, aktörlükte elbette başarılı bir performans ortaya koyacaktı. Ki öncesinde Marlon Brando gibi başarılı oyuncuların yaptığı gibi ünlü tiyatro hocası Stella Adler’den oyunculuk dersleri aldı.
1973 yılında Martin Scorsese ile yolları kesişti ve birbirlerini benimsediler. Örneği Türk sinemasında “Yavuz Turgul - Şener Şen” biçiminde gözlenebilen ikililerden bir ortaya çıkmış oldu. Scorsese’yle, Taxi Driver’den sonra New York New York, Raging Bull (Kızgın Boğa), The King of Comedy, Goodfellas, Casino, Cape Fear gibi filmleri çektiler.
İtalyan pasaport alma girişimi (en fazla yine Scorsese ile çektiği Korku Burnu filminde) suçluları canlandırıp İtalya imajına zarar verdiği gerekçesiyle reddedilse de sonunda pasaportu alabildi.
