İnsan olmak, nefes almakla başlar; ama insan kalabilmek, yürekle devam eder. Kadın ya da erkek, hangi bedende doğarsa doğsun bir ruh, güzel insan olabilmek için kendiyle savaşmayı öğrenmek zorundadır. Çünkü en güzel hâliyle insan olmak; en zorudur aslında.
Zordur, çünkü iyilik sessizdir, kötülük ise bağırır. Zordur, çünkü affetmek kolay değildir, hele ki yürek yaralıysa. Anlamak, dinlemek, sabretmek... Bunlar incelik ister, emek ister, incinmek pahasına bile doğru kalabilmeyi gerektirir. Günümüz dünyasında iyiliğini korumak, kendini korumaktan daha zordur. Ama güzellik, tam da bu çabanın içindedir.
Güzel insan olmak, başkalarının seni görmediği yerlerde bile doğruyu seçmektir. Bir çocuğun gözünde umut olmak, yaşlı bir çiftin elinde saygı olmak, bir dostun omzunda güven olmak demektir. Herkes gibi olmamak, ama herkese rağmen “iyi” kalabilmektir.
Ve sonucu mu?
Belki alkış yok, belki övgü yok. Ama bir huzur var gece başını yastığa koyduğunda… Bir temizlik var vicdanında, bir aydınlık var ruhunda. Güzelliği dışarıda değil, içindeki sessizlikte taşımaktır bu.
Çünkü en güzel insan, görünmek için değil; iz bırakmak için yaşar.
Güzel insan olun ki insanlık üzerinize yakışsın.
